In de winter van 1960 startte E.H. Kamiel Missiaen in het Poperingse Sint-Stanislascollege de volleybalwerking. De eerste match had plaats in maart 1961. Naar de schoolleuze was de nieuwe club "Ad Majora" (=hogerop) genoemd. De initiatiefnemer vond bij de leerlingen heel wat kandidaat-spelers en na enkele jaren trad de intussen (nog in 1961) tot "Povo" herdoopte kring met meerdere teams aan. In 1964 bijvoorbeeld met Povo I, II, III en IV in de provinciale competitie.
Van 1964 tot 1969 zou de club liefst zeven provinciale titels halen bij de miniemen en de cadetten.

Eerste hoogtepunt: 1966-1967

Na een schitterend seizoen, met ex-kapitein en nu ere-voorzitter Stef Declerck aan het sportieve roer, werd Povo in 1967 zowel met de eerste ploeg als met de reserven provinciaal kampioen. Beide teams verloren zelfs geen enkele wedstrijd, al werden er met tegenstanders als Olva Assebroek, Smashing Brugge, The Jets Roeselare en andere Sobeka's Zwevegem vaak 'heroïsche' wedstrijden betwist. En dat in alle mogelijke weersomstandigheden op de speelplaats van de school. Daarna, in derde nationale, werd er verhuisd naar de feestzaal van het domein "De Lovie", waar Povo achtereenvolgens vijfde, vierde, derde, tweede en eerste eindigde. Intussen (1968) werden de cadetten in het verre Limburg winnaar van het allereerste kampioenschap van België.

Tweede hoogtepunt: 1971-1972

Na in 1971 vice-kampioen in derde nationale te zijn geworden achter Brandweer Veurne, werd met grote ambities het nieuwe seizoen gestart. Regelmatig liep 'De Lovie' bomvol omdat elke thuiswedstrijd een spektakel werd, nu met tegenstanders als Ibis Kortrijk, Mortsel, Racing White Woluwe, Ruisbroek en opnieuw het duo Assebroek-Roeselare… Ook verre Waalse verplaatsingen werden met winst afgerond, maar dat was meestal geen groot probleem. Povo werd voor de tweede maal in zijn bestaan kampioen, nu met 20 zeges in 22 wedstrijden. Extra-beloning was naderhand de Trofee van Sportverdienste 1972 van Stad Poperinge. Het jaar nadien (1973), nu in tweede nationale A, haalden de hoppeplukkers achter Sint-Niklaas en Avo Oostende de derde plaats: net geen promotie naar 's lands topreeks dus. Maar toen haalden Rembert Torhout en VTS Kortrijk respectievelijk topaanvaller Dejaegher en spelverdeler Spruytte weg. En wanneer na hun studies andere spelers eveneens de Westhoek moesten verlaten, begon de terugval. De jarenlange glijpartij eindigde in eerste provinciale. Wel werd in 1981 de West-Vlaamse beker gewonnen.

1982: Poperinge en Roesbrugge samen Roepovo

De twee plaatselijke eerste provincialers bundelden in 1982 de krachten. Resultaat was meteen een tweede bekerzege (1983) en de promotie naar vierde landelijke, maar dat verblijf duurde slechts één jaar. Zo reisden de groenwitten nog af en toe van provinciale naar divisie, met van 1993 tot 1996 zelfs nog drie seizoenen in tweede divisie. Maar toen geöpteerd werd om geen vreemde spelers meer aan te trekken en hoofdzakelijk op de eigen jeugdwerking te steunen, belandde Roepovo terug in eerste provinciale. Trainer Raf Crombez bouwde er geduldig aan een nieuwe generatie, wat uiteindelijk sportieve resultaten moest opbrengen.

Derde hoogtepunt: 1999-2000

Dank zij een sterke finish werd Roepovo in 2000 provinciaal kampioen, met drie lengten voorsprong op Moorslede en zelfs zeven op Marke. De reserven deden even goed. De bekerfinale tegen Gistel 2 werd met 3-0 gewonnen en het piepjonge Roepovo 2 mocht als tweede promoveren naar tweede provinciale. Dit "bereseizoen" bleef in de hoppestad niet onopgemerkt, met voor de tweede maal de toewijzing van de Trofee van Sportverdienste als gevolg.

Vierde hoogtepunt: 2007-2008

Van 2000 tot 2007 trad Roepovo gedurende zeven seizoenen in tweede divisie aan, vooral in de middenmoot. Derde divisie bestond toen niet meer. Nadat de ploeg in 2007 pas als elfde eindigde, werd ge-opteerd voor een vrijwillige degradatie. De nieuwe start, in tweede provinciale met Johan Vermeesch als trainer, werd een voltreffer. Roepovo finishte in 2008 tweede achter kampioen Ooigem en mocht promoveren naar eerste. De bekercampagne was formidabel: meerdere eerste provincialers werden uitgeschakeld, onder andere Beernem in de grote finale: via 3-1 naar de vierde bekerzege voor Roepovo. De volledige bekroning volgde met de 3-1 winst in de Supercup tegen provinciaal kampioen Zedelgem. Roepovo werd dan ook uitgeroepen tot Poperingse Sportploeg 2008. Ook het seizoen 2009-2010 mocht gezien worden: de tweede ploeg o.l.v. Johan Vermeesch terug naar tweede en voor de Roepovo A o.l.v. Raf Crombez terug een derde plaats in eerste. De eerste ploeg bereikte ook de bekerfinale (voor de zevende maal) en de supercup (voor de tweede maal), maar de zwaar versterkte kampioen Oostende gaf groenwit tweemaal geen kans: 0-3.

Vijfde hoogtepunt: 2010-2011

Van de eerste tot de laatste dag stond Roepovo A aan de leiding in eerste provinciale. Naast het behalen van de titel (met zes punten voorsprong op Tielt A en negen op Webis B) won groenwit ook de bekerfinale (3-1 tegen VKT Torhout) en de Supercup (3-0 tegen datzelfde VKT). De cadetten realiseerden dezelfde drievoudige stunt (telkens tegen Knack Roeselare) en finishten als derde in de VVB-bekereindronde. Ook de scholieren bereikten de bekerfinale en de Supercup. Hier werd het tweemaal zilver. Deze sportieve successen vormden de kers op de taart in het gouden jubileumjaar. In april 2011 werd luisterrijk het vijftigjarig bestaan van de club gevierd en in juli werd uit de handen van gouverneur Breyne te Brugge de koninklijke oorkonde ontvangen. Een jaar dus om niet vlug te vergeten!

Seizoen 2011-2012

In het seizoen 2011-2012 wordt er in de Volleybalschool opnieuw gewerkt op drie niveaus. Tweemaal twee teams hiervan nemen deel aan de Sportline Tour. Via de miniemen (2 teams), cadetten (1 team), en scholieren (1 team) loopt de opbouw verder over Roepovo C (in derde), Roepovo B (in tweede) naar Roepovo A (in divisie). In de lijn van de clubfilosofie treden er zoveel mogelijk eigen talenten aan. Zo hebben jeugdcoördinator Luc De Deyne en alle trainers wekelijks de handen vol. En voor de clubverantwoordelijken blijft het telkens knokken om die werking in de breedte organisatorisch en financieel mogelijk te houden.

Seizoen 2012-2013

Het seizoen 2012-2013 werd er opnieuw eentje om niet te vergeten al waren de protagonisten dit keer in de lagere geledingen van de club te zoeken. De bestuursfilosofie die de visie huldigt dat de club moet blijven stoelen op een stevige jeugdwerking werd zelden beter in de verf gezet dan in deze jaargang. Zowel de miniemen als de scholieren kroonden zich tot regionale kampioenen. Deze laatsten waren op Paasmaandag opnieuw aan het feest toen ze bijzonder vlot de Provinciale Jeugdbeker binnenhaalden. Enkele weken later konden ze de kroon op het werk zetten door de supercup binnen te rijven.
Bij de senioren zorgden Roepovo B en Roepovo C - kweekvijvers voor jong talent - voor een ongezien unicum door in beide reeksen van derde provinciale de tegenstand achter zich te laten. Roepovo B deed dit héél autoritair en liet geen enkele verliesmatch noteren. Roepovo C van zijn kant wist in de Provinciale Beker daarenboven de ene verrassing na de andere te realiseren om uiteindelijk door te stoten tot in de finale, waar het enkel moest buigen voor Loppem A! Het fanionteam tenslotte trok eveneens de kaart van de jeugd en wist zich verrassend vlot van het behoud in 2de divisie te verzekeren dit ondanks de inpassing van vier 16-jarige talenten uit de eigen jeugdrangen.

Seizoen 2014-2015

Na de promotie van vice-kampioen Roepovo C (van tweede naar eerste) treedt Roepovo voor het eerst in zijn bestaan aan met drie senioresteams in drie opeenvolgende reeksen : Roepovo A in tweede divisie, Roepovo B in eerste provinciale, Roepovo C in tweede provinciale.

Seizoen 2015-2016

RPA eindigt tweede in zijn reeks en moet nog een eindronde afwerken om eventueel mee te promoveren. Beide wedstrijden worden verloren en RPA blijft in 2^e divisie.  Voor het eerst in de geschiedenis van onze club staat Roepovo in de finale van de Vlaamse Beker. Ondanks de nederlaag galmt het Poperingse Hoppelied door het Eurovolleycenter in Vilvoorde.